Het is niet om op te scheppen, maar Spui is een bijzondere voetbalvereniging. Met zo'n 180 leden is de vereniging even groot als het dorp Spui -dat volgens de burgerlijke stand van de gemeente Terneuzen precies 184 inwoners telt.
Van oudsher heeft Spui een grote aantrekkingskracht op de omliggende plaatsen Terneuzen, Axel en Zaamslag. De afgelopen jaren is hard gewerkt aan modernisering en uitbreiding van de accommodatie. Aan de Sparksstraat liggen twee speelvelden, een ruime trainingsstrook en een schitterend clubgebouw. De uitbreiding van de kantine is nog een kwestie van tijd. Daarmee is de club klaar voor de komende decennia -vooral dankzij de inzet van vrijwilligers en financiële steun van gemeente en sponsors. Eerlijk is eerlijk: zonder hen geen vereniging.
Even een stukje geschiedenis. Vrijdag 21 mei 1948 is de officiële oprichtingsdatum, destijds nog onder de naam VSV, afkorting van Verenigde Sport Vrienden. De notulen van de eerste vergadering zijn er nog, kijk maar naar de foto! Spui heette toen nog Zoute Spui, ooit een schutsluis op de kruising van twee zee-armen. Het eerste bestuur onder voorzitterschap van M. Zegers telde zeven leden -en dat is nu trouwens nog zo. U wilt weten wie de vereniging na de oprichting uit de startblokken hebben geholpen? Naast de voorzitter waren dat G. Vermeersch (secretaris), G,. de Winne (penningmeester) en de bestuursleden L. de Kraker, C. Kempe, K. Bakker en C. Schieman. De eerste kleedaccommodatie -nou ja- die wordt in nostalgische momenten wel eens vergeleken met een stal. Kom nu maar eens kijken!
Wie lid wilde worden, betaalde een gulden entreegeld plus een wekelijkse contributie van een 25 cent, jongeren tot 16 jaar jaar een dubbeltje minder. Een kleine zeventig jaar later houdt Spui de contributie nog altijd heel betaalbaar. Aanvankelijk werd gevoetbald op een tot speelveld ongetoverd weiland van de weduwe De Nijs, even buiten het dorp. In 1958 volgde de verhuizing naar de Sparksstraat. 'Met eigen kracht volbracht', dichtte het bestuur op een spandoek trots bij de opening en daar was geen woord van gelogen: de vereniging zorgde helemaal zelf voor de aanleg, zonder gemeentelijke subsidie! Wie anders dan de eerste voorzitter -al jaren daarvoor naar Canada geëmigreerd maar geheel toevallig voor de opening even terug in Spui- verrichtte de aftrap voor de feestelijke wedstrijd tussen Spui en het Axelse AZVV, gevolgd door de ontmoeting Axel - Corn Boys.
Zelfwerkzaamheid, eigen initiatief, burenhulp en samenwerking zit in de genen van Spui. Met de stenen beltmolen Eben Haëzer als blikvanger telde het dorpje tot in de jaren zeventig nog verscheidene winkeltjes, een lagere school zelfs en een kerk. De vooruitgang heeft daar een eind aan gemaakt. Met het dorpshuis De Drie Gehugten is de plaatselijke voetbaltrots sindsdien het sociale hart van het dorp. Op het sportpark is op trainings- en wedstrijddagen iedereen welkom voor een praatje, een drankje en een hapje.
In de loop der jaren is gestaag gewerkt aan verbetering van de accommodatie. Maar zeker na de eeuwwisseling heeft Spui fikse stappen voorwaarts gemaakt. Eerst een tweede veld, daarna vernieuwing van het eerste veld, modernisering van het terrein met omheining, paden en verlichting, de afgelopen jaren is de kleedaccommodatie uitgebreid en de kantine uitgebreid. Bijzonder is het ‘Straatje van Sietse’ het pad tussen kantine en tweede veld. Dat is vernoemd naar Sietse de Smet, de man die jaaaaaarenlang actief was als vrijwilliger en pas op zijn 80e stopte.
Het geheim van vv Spui? Gezelligheid vooral! De leden komen uit de hele regio en wie eenmaal Spui-haas is, zoals de leden worden genoemd, die vertrekt niet snel. Dat wil niet zeggen dat er aan de Sparksstraat op sportief gebied niet wordt gepresteerd. Tot het seizoen 2014-2015 voetbalde het eerste elftal in de derde klasse zaterdag -het gaat nu even wat minder. Maar de ambitie blijft onverminderd terugkeer naar de derde klas -vroeger of later!
